Μεθυσμένα Ξωτικά - Ο Δρόμος - LIVE @ Πάρκο Μαρίνας Αλίμου 11-7-09

Βίντεο :

Το Σάββατο 11 Ιουλίου 2009, η Αυτόνομη Πρωτοβουλία Πολιτών Αλίμου οργάνωσε συναυλία στην Παραλία Αλίμου, με σκοπό να δηλώσει την αντίθεσή μας στους νέους αυτοκινητόδρομους που σχεδιάζει το ΥΠΕΧΩΔΕ στον Υμηττό αλλά και σε κάθε είδους καταπάτηση και εμπορευματοποίηση φυσικών, μικρών ή μεγάλων, ελεύθερων χώρων στο Λεκανοπέδιο.
Η εξαγγελία του έργου των νέων αυτοκινητοδρόμων βρίσκει την Πρωτοβουλία Πολιτών Αλίμου (protovoulialimou.blogspot.com) κάθετα αντίθετη και θα σταθεί με κάθε τρόπο απέναντι στην καταστροφή του Υμηττού. Στην πρόφαση ότι το έργο θα επιλύσει το κυκλοφοριακό ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ:
Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ αυτού του προβλήματος (ακόμα και με όρους τεχνοκρατικούς) η οποία έχει δοκιμασθεί με επιτυχία στην πράξη, είναι η ουσιαστική προώθηση της ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ με ΔΗΜΟΣΙΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ και ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΤΡΟΧΙΑΣ.

Η είσοδος στη συναυλία ήταν ελεύθερη, αλλά τα έσοδα από εισφορές ενίσχυσης που δόθηκαν εθελοντικά, θα δοθούν σε ανήλικο συλληφθέντα της εξέγερσης του Δεκεμβρίου για την οικονομική στήριξη του δικαστικού του αγώνα.

Μεθυσμένα Ξωτικά - Ο Δρόμος
ΣΤΙΧΟΙ :
...

Ναί! Τα παιδιά είναι στούς δρόμους ξανά και ακούω παντού δυνατά,
Φωνές να διαταράσουν τη κοινή ησυχία κι έτσι να συνεχίζεται του δρόμου η ιστορία.
Ναι! Είναι του δρόμου η ομρφιά με πλάνεψε κι εμένα κάποτε παντοτινά
Και τώρα οι φωνές μου μοιάζουνε μελωδία - κι είσαι κοντά αναρχία;


Αλήθεια τέτοιες ώρες σε νιώθω κοντά, μα εδωπέρα το νόμο εκπροσωπεί η μαμά
Και επεμβαίνει στο σκηνικό μου με βία - Παιδί μου δε διάβασες για θρησκεία.
- Έλα ρε μαμά, άλλα δέκα λεπτά, πως να στο εξηγήσω έχει χείλη υγρά,
Πώς να σου πώ πώς θέλω να κρυφτούμε μαζί και αυτός που θα φυλάει ποτέ να μη μας βρεί.
Την άγρια μορφή της να πάρω αγκαλιά και καθώς θα ηρεμεί να τις χα'ι'δεύω τα μαλλιά.
Μαμά μου, ξέρω σε ανυσηχεί θα τό'χεις καταλάβει και ας μη σου τό'χω πει,
Έτσι και με φιλήσει η καρδιά μου θα εκραγεί, μα πίστεψέ με αξίζει το πρωινό να μη με βρεί,
Μαμά μου θα μου λείψεις μα μη κλάψεις πολύ, άλλωστε κατι μού'λεγες για θάνατο και αρχή.
- Δεν ακούω κουβέντα, γρήγορα επάνω. Άχ, άρχισα την υπομονή μου να χάνω,
Υπάρχουν και άλλα πράγματα που έχεις να κάνεις κι όχι έτσι χωρίς λόγο το χρόνο σου να χάνεις.
- Άνοιξε μωρέ, που να με καταλάβει, άλλωστε να ερωτευθεί μάλλον δε θά'χει προλάβει,
Πάνω που τις πείθαμε να παίξουμε πηθεία, αυτή μου το χαλάει για μια κωλοθρησκεία.


Ναί! Τα παιδιά είναι στούς δρόμους ξανά και ακούω παντού δυνατά,
Φωνές να διαταράσουν τη κοινή ησυχία κι έτσι να συνεχίζεται του δρόμου η ιστορία.
Ναι! Είναι του δρόμου η ομρφιά με πλάνεψε κι εμένα κάποτε παντοτινά
Και τώρα οι φωνές μου μοιάζουνε μελωδία - κι είσαι κοντά αναρχία;


Οι παιδικοί έρωτες γεννιούνται παίζωντας κρυφτό και σκαρφαλώνοντας σε μάντρες.
Τα κορίτσια που ερωτεύεσαι είναι οι καθημερινοί σου σύντροφοι σ'ένα παιχνίδι ανταρσίας και ανυπακοής.
Ο ένας γίνεται ο προσωπικός ήρωας του άλλου.
Ο έρωτας τριγυρίζει χέρι-χέρι και βγάζει τη γλώσσα στο κόσμο των μεγάλων.
Χλευάζει απειλητικά μια ηθική κοινωνία προσπαθόντας να ξεφύγει απ'τα χνάρια της.
Τα πρώτα φιλιά σφραγίζουν το μυαλό σου με τσαμπουκαλεμένους φαντασιακούς οργασμούς.
Ο θάνατος και η ζωή αλλάζουν σημασίες, ενώ εντός σου εκρύγνινται επικύνδινες ουσίες.
Το ξέρεις οτι ζείς μονάχα για ένα πράγμα, μα δεν τρέχει και τίποτα για πάρτι του αν πεθάνεις,
Πρώτη φορά σε κέρασε το πόνο ένα κλάμα και πρωτολιγουρεύτηκες στο χώμα να παρκάρεις.
Μια διάθεση για θάνατο κρατάω απο τότε, που την εχαλαλίζω για χάρη μιας γιορτής,
Μου είπαν πως θα έρθει όμως δε ξέρω πότε, απλά θα της προτείνω κοίταξε να βιαστείς.
Κοίταξε νά'ρθεις γρήγορα τα πάντα έχουν αλλάξει, ακόμα μεγαλώνω όσο κι αν προσπαθώ,
Δε θέλω να ξεχάσω αυτά που μού'χω τάξει να'αλλάξω και να ντρέπομαι στα μάτια να με δώ,
Δε θέλω να μα'κούσω να σε λέω ουτοπία, γουστάρω να σε νιώθω κοντά μου αναρχία.



Ναί! Τα παιδιά είναι στούς δρόμους ξανά και ακούω παντού δυνατά,
Φωνές να διαταράσουν τη κοινή ησυχία κι έτσι να συνεχίζεται του δρόμου η ιστορία.
Ναι! Είναι του δρόμου η ομρφιά με πλάνεψε κι εμένα κάποτε παντοτινά
Και τώρα οι φωνές μου μοιάζουνε μελωδία - κι είσαι κοντά αναρχία;



Σημείωση των Μεθυσμένων Ξωτικών γι΄αυτούς τους στίχους:

Η παιδική μου ηλικία, είναι σημαδεμένη από μια καθημερινότητα σαν αυτή που περιγράφω στο δεύτερο μισό του κομματιού. Όλα τα μέλη του γκρούπ άλλωστε έχουμε μεγαλώσει στην ίδια γειτονιά και την δημιουργία του την σκαρφιστήκαμε σ'ένα διάλλειμα απ'το παιχνίδι. Γύρω στο '00 είχα παρατηρήσει με ανυσηχία, ότι οι γειτονιές είχαν μείνει ορφανές από παιδικές φωνές και το είχα συνδέσει με την έκρηξη των παιχνιδομηχανών, η οποία είχε κλείσει σπίτι της σε ένα βαθμό και την δικιά μου γενιά. Για μένα το παιχνίδι στη γειτονιά εκφράζει την διατήρηση της ίδιας αλλά και των δεσμών αλληλεγγύης και ισότιμης συνύπαρξης που πρέπει να υπάρχουν σε αυτή για να δικαιούτε να λέγεται ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ. Ο χωροχρόνος της σύγχρονης πόλης και το κυνήγι της επιβίωσης, είναι σοφά δομημένα απ'τους θρονιασμένους κυρίαρχους, έτσι ώστε να δημιουργούν προγραμματισμένες μηχανές που η ΠΡΑΞΗ της εκθρόνισης δεν είναι στο προγραμμά τους. Όταν λοιπόν τα τελευταία χρόνια, άρχισα να βλέπω τις γειτονιές να ξαναγεμίζουν με παιδικές φωνές (που έχουν καιρό ακόμα μέχρι να αποροφηθούν για τα καλά και αυτές απ'το σύστημα) χάρηκα πραγματικά και πήρα δύναμη.

Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα λοιπόν του '03 και καθώς ήμουν απορροφημένος με την δημιουργία σκονακίων για την επερχόμενη εξεταστική, απόρρησα με την ένταση και το πλήθος των παιδικών φωνών και βγήκα στο μπαλκόνι να δω τι παίζει. Ο ΔΡΟΜΟΣ είχε μετατραπεί σε παιδική χαρά! Ένα ΧΑΟΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ απο πιτσιρίκια με μπάλες και ποδήλατα. Το ρεφραίν γεννήθηκε αυτόματα και καθώς το σημείωνα μην το ξεχάσω….άκουσα τον ενοχλητικό ήχο που βγαίνει όταν μια μητέρα φωνάζει το παιδί της να μαζευτεί σπίτι ειδικά για να διαβάσει. Οι διάλογοι που φαίνονται ρεαλιστικοί, είναι σχεδόν ατόφιοι. Η σπόντα "άλλωστε να ερωτευτεί μάλλον δεν θα'χει προλάβει", αναφέρεται στο φρικτό τρόπο με τον οποίο παντρεύονταν τα περισσότερα ζευγάρια παλιότερα: σε πολύ νεαρή ηλικία, με προξενιό και με μία προγαμιαία ζωη γεμάτη πατριαρχικά ταμπού. Στην πραγματικότητα δηλαδή σε ανθρώπους που ποτέ δεν βίωσαν μία υγιή ερωτική σχέση. Βέβαια πρόσθεσα στην ιστορία τον έρωτα του αγοριού ως ένα πολύ ισχυρό επιπλέον παράγοντα για να μείνει έξω και έβαλα τα δικά μου βιωματικά στοιχεία. Σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία το κρυφτό μετατρέπεται σ'ένα ερωτικό παιχνίδι, όπου βρίσκεις ευκαιρία για χαμούρεμα με την διεγερτική αγωνία του παιχνιδιού αλλά και τα μάτια των συμπαικτών σου να παρακολουθούν.

Τα παιδικά συναισθήματα ανάλογα με την προέλευσή τους, έχουν πολύ αποκλίνουσες δυναμικές. Τα παιδιά ενώ ερωτεύονται πχ. στον απόλυτο βαθμό, δεν έχουν αίσθηση του κινδύνου ή του φόβου (πχ. για το θάνατο) και αυτό καμιά φορά τα κάνει να ακούγονται μακάβρια και γοητευτικά. Αυτό ήθελα να εκφράζεται και μέσα απ'τους στίχους, για να φαίνεται σαν να έχουν γραφτεί πραγματικά από ένα πιτσιρίκι. Αυτό ήθελα να εκφράζεται και στο τέλος του κομματιού, που μιλάει κάποιος που προσπαθεί να διατηρήσει την παιδικότητα του και είναι ερωτευμένος με την ελευθερία.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ'ΝΑΙ ΜΙΑ ΟΥΤΟΠΙΑ,
ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!
-------
Φωτογραφίες