Διακαναλική συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα για ΕΕ και ευρωεκλογές - βίντεο

Η διακαναλική συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ευρωεκλογές - βίντεο:

Ακολουθεί κείμενο με αποσπάσματα από τη συνέντευξη: ...

«Εμείς δεν απευθυνόμαστε γενικά και αφηρημένα σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Σε όλους τους πολίτες.

Απευθυνόμαστε πολύ συγκεκριμένα σε όλους εκείνους και εκείνες ανεξάρτητα ηλικίας, που δέχονται στις πλάτες τους τις εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες από τις πολιτικές, γενικότερα τις επιλογές, την στρατηγική της ΕΕ κατά των λαών. Και ζητάμε απαιτητικά να μη αφήσουν ούτε ένα λεπτό ανεκμετάλλευτο, συμμετοχή στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ , που αν ανέβει αισθητά θα κάνει την διαφορά στις 8 Ιούνη.

Συγκεκριμένα από κοινωνική άποψη απευθυνόμαστε:

Στους εργατοϋπάλληλους, στους εργαζόμενους γενικά με σχέση μισθωτής εργασίας που δέχονται την εκμετάλλευση της εξουσίας των μονοπωλιακών μεγαθηρίων, γενικότερα του κεφαλαίου. Η εκμετάλλευση ξεκινάει από το γεγονός ότι η εργατική τους δύναμη χρησιμοποιείται ως εμπόρευμα που γεννά κέρδος, και γι αυτό αμείβονται όλο και λιγότερο σε σχέση με αυτό που παράγουν ή δημιουργούν, γιατί πληρώνονται για ένα μέρος του χρόνου που εργάζονται. Η εκμετάλλευση δεν περιορίζεται μόνο στον μισθό, στο εισόδημα, στην σύνταξη αλλά και σε όλους τους τομείς όπως στην παιδεία, υγεία, κοινωνική πολιτική και πρόνοια, στον ελεύθερο χρόνο τους, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, παντού, ως και τις διακοπές και στην απόλαυση των δασών, των παραλιών, στην στέγη κλ.π.

Απευθυνόμαστε για τον ίδιο λόγο στους μικροϊδιοκτήτες φτωχούς αγρότες και αγρότισσες, στους αυτοαπασχολούμενους που η πλειοψηφία τους δουλεύουν οι ίδιοι χωρίς υπαλλήλους ή με μέλη των οικογενειών τους, ή έχουν ένα μικρό αριθμό απασχολουμένων.

Απευθυνόμαστε στους νέους και τις νέες που ανήκουν στα εργατικά, λαϊκά στρώματα και υποφέρουν, ακριβώς γιατί ζουν όλα τα προβλήματα της οικογένειάς τους και επιπροσθέτως αντιμετωπίζουν την ανεργία και την ανασφάλεια σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό.

Απευθυνόμαστε στις γυναίκες που ανήκουν επίσης στα εργατικά, λαϊκά στρώματα, οι οποίες δέχονται την διαπλεκόμενη αναπόσπαστα μεταξύ τους ταξική εκμετάλλευση και φυλετική ανισότητα που οι συνέπειές της επεκτείνονται στη λαϊκή οικογένεια, συνολικά στον εργαζόμενο λαό.

Απευθυνόμαστε δηλαδή σε όλους εκείνους που η κοινωνική τους θέση τους τοποθετούν στη μια όχθη της αντίθεσης μονοπώλια-λαός δηλαδή στο λαό.

Εμείς χαράζουμε μια βαθειά και αμετακίνητη διαχωριστική γραμμή απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπωλιακά συγκροτήματα γενικότερα τους επιχειρηματικούς ομίλους που επιδιώκουν το υπερκέρδος με κάθε μέσο και κάθε αντιλαϊκό όπλο. Δίπλα σε αυτούς βάζουμε εκείνους τους μεσαίους επιχειρηματίες που τα συμφέροντά τους ειναι κοντά στα μονοπώλια, αποτελούν στεφάνη τους. Δίπλα σε αυτούς βάζουμε την εργατική αριστοκρατία και όλα εκείνα τα τρωκτικά και παπαγαλάκια που είναι ομοτράπεζοι της πλουτοκρατίας, καθώς χρηματίζονται από αυτή και τα κοινοτικά κονδύλια, όλους εκείνους που κρατικοδίαιτοι ή εοκοδίαιτοι, μισθοφόροι των επιχειρηματικών μεγαθηρίων, επιδιώκουν να παραπλανήσουν το λαό, του λένε ψέματα και τον τρομοκρατούν, ώστε να τον κρατάνε στο δόκανο.

Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα που πίστεψαν ότι το ΠΑΣΟΚ το 1981 θα ρώταγε τη γνώμη του ελληνικού λαού για την ένταξη στην ΕΟΚ όπως έλεγε το προεκλογικό του πρόγραμμα. Σε όλους εκείνους που αν και ψηφίζουν ακόμα ΠΑΣΟΚ δεν έχουν ξεχάσει το σύνθημα που μαζί λέγαμε στους δρόμους «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Σήμερα, έχοντας την πικρή εμπειρία του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, με τη συγκρότηση του ευρωτρατού, που είναι ο ευρωπαϊκός πυλώνας του ΝΑΤΟ, προβληματίζονται, δεν έχουν πεισθεί από το μοιρολατρικό και κινδυνολογικό κήρυγμα του ΠΑΣΟΚ. Ξέρουν καλά ότι η κυβέρνηση του Πασοκ πήρε συγχαρητήρια από την κυβέρνηση του Μπούς για την βοήθειά τους, ενώ τώρα κάνουν πώς δεν βλέπουν ότι ελληνικό στρατιωτικό σώμα περνάει στην πρώτη γραμμή του κινδύνου αναλαμβάνοντας τη φύλαξη του αεροδρομίου της Καμπούλ σε μια περίοδο που έχει εκτός των άλλων φουντώσει ο πόλεμος με τα αμερικανονατοικά ευρωπαϊκά στρατεύματα, με το στρατό του Πακιστάν.

Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που φώναζαν μαζί μας «όχι στο κυνηγητό των εξοπλισμών», που ζητούσαμε να μην ιδιωτικοποιηθεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία. Σε όλους εκείνους που τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν πώς χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα ο κίνδυνος από την γειτονική Τουρκία για να μπει η Ελλάδα σε μία κούρσα ανταγωνισμού για το ποιος είναι πιο ωφέλιμος στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ, στα γεράκια της ΕΕ.

Απευθυνόμαστε επίσης σε κάθε άνθρωπο που, ανεξάρτητα πόσο πιεστικά είναι τα οικονομικά του προβλήματα, ωστόσο έχει ξεπεράσει κάθε πνεύμα ατομικότητας, και με τη στάση και τη δράση του , στέκεται αλληλέγγυος στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, με την εντιμότητά του προσθέτει ήθος στον αγώνα.

Όταν υποστηρίζουμε ότι με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στην κάλπη μπορεί να γίνει ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα για την ανασύνταξη της λαϊκής πάλης, ότι μπορεί να αναγεννηθεί στις σύγχρονες συνθήκες ένα ρωμαλέο και αποτελεσματικότερο σε πίεση κίνημα, παίρνουμε υπόψη και ένα νέο παράγοντα που δεν ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια.

Ότι έχει ευτελισθεί το λεγόμενο όραμα της ΕΕ στα μάτια και του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης, και αυτό που μένει είναι να νικηθεί η μοιρολατρία, ο φόβος ότι η αντίθεση με την ευρωπαϊκή ένωση μπορεί να φέρει περισσότερα δεινά. Αυτός ό φόβος έχει εμφυτευθεί στη λαϊκή συνείδηση από τη συστηματική ιδεολογική εκστρατεία, από τις απειλές της εργοδοσίας και από το γεγονός ότι όλα τα κόμματα από την ΝΔ ως τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν βάλει φαρδιά πλατειά την υπογραφή τους στα βασικά ντοκουμέντα της ΕΕ.

Τα πέντε δημοψηφίσματα των λαών της Ευρώπης ανέκοψαν ακόμα χειρότερα πράγματα, ή έδωσαν χρόνο που δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκε από τους λαούς και εδώ στην Ελλάδα με την ευθύνη κυρίως των συνδικαλιστικών ηγεσιών, ώστε τα ΟΧΙ να εκφραστούν πιο πλατειά , πιο δυνατά. Δεν είναι τυχαίο ότι πριν από τις ευρωεκλογές δεν τόλμησαν να ζητήσουν από το λαό της Ιρλανδίας να επαναλάβει τη θέση του σε δημοψήφισμα. Στη χώρα μας ,εκτός από την ΝΔ που έκανε το καθήκον της απέναντι στην λυκοσυμμαχία και δεν δέχθηκε να γίνουν δημοψηφίσματα, έπαιξαν αρνητικό ρόλο και άλλες πολιτικές δυνάμεις και τάσεις όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δεν ακούσαμε ούτε μια λέξη από εκείνες τις οικολογικές οργανώσεις που σήμερα κατεβαίνουν ως ΚΟΜΜΑ για να μας σώσουν από τις κλιματικές αλλαγές και την μόλυνση, ρύπανση του περιβάλλοντος. Το 1992 ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε ο ΣΥΝ ήθελαν δημοψήφισμα, ενώ με την ευρωσυνθήκη ζήτησε το ΠΑΣΟΚ για λόγους εντυπώσεων προτάσσοντας το ΝΑΙ στο ευρωσύνταγμα.

Ότι οι ευρωεκλογές γίνονται σε συνθήκες κρίσης, που σημαίνει καταιγισμό αντεργατικών , αντιαγροτικών και αντιλαϊκών μέτρων, ένταση όλων των προβλημάτων στο κατακόρυφο. Η ΕΕ δεν είναι γενικά και αφηρημένα ο ένοχος. Ένοχες είναι όλες οι κυβερνήσεις των φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, των λάιτ αριστερών και λάιτ οικολόγων, που είτε υπέγραψαν, είτε καλλιεργούν στους λαούς αυταπάτες ότι η ΕΕ είναι μονόδρομος και δεν ταιριάζει η ρήξη και η ανατροπή.

Ότι έχει ευτελισθεί ο τσακωμός ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι χειρότερη η ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ, ούτε χειρότερο το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ- είναι ίδιοι και όμοιοι στη στρατηγική.

Δεν τσακώνονται μεταξύ για το αν πρέπει να πάρουν οι εργαζόμενοι κατώτατο μισθό 1.400 ευρώ και σύνταξη 1.120.

Δεν τσακώνονται για το αν πρέπει να επιστρέψει το κράτος τα χρήματα που κλάπηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ακριβώς επειδή το ΚΚΕ είναι ασυμφιλίωτος αντίπαλος της ΕΕ των μονοπωλίων, γι’ αυτό και αξίζει να πάνε πάλι 3 ευρωβουλευτές στην ευρωβουλή, ύστερα μάλιστα και από τη μείωση των εδρών που μοιράσθηκαν στην Ελλάδα.

Στους πονηρούτσικους πολιτικούς, που τάχα μας κολλάνε στον τοίχο όταν μας λένε ότι εμείς αφού είμαστε αντίθετοι με την ΕΕ, ακόμα ως κόμμα είμαστε με την απαγκίστρωση της Ελλάδας και των άλλων χωρών, με τη διάλυση της ΕΕ, δεν είμαστε σε θέση να διεκδικήσουμε μέσα στο ευρωκοινοβούλιο, τους απαντάμε.

Δεν παραιτούμαστε από κανένα πεδίο της πάλης. Ακόμα και στο ίδιο το Γκουαντάναμο αν υπήρχαν κάποιοι κομμουνιστές, οι αποκαλύψεις και η πίεση θα ήταν ευρύτερη και πιο ουσιαστική.

Ακριβώς γιατί δεν λερώσαμε τα χέρια μας με καμία υπογραφή, ακριβώς γι’ αυτό ΜΠΟΡΟΥΜΕ και μέσα στο κοινοβούλιο με τη φωνή του λαού παρούσα, να τους χαλάσουμε κάποια σχέδια, μαζί με άλλους κομμουνιστές, ριζοσπάστες, άφοβους αριστερούς και προοδευτικούς βουλευτές που εκλέγονται από τις άλλες χώρες.

Από την πρώτη στιγμή που μπήκε η Ελλάδα στην ΕΟΚ είχαμε βουλευτές στο ευρωκοινοβούλιο και εκεί και αντιδράσαμε, και καταθέσαμε προτάσεις, και επιδιώξαμε έστω και κάποιες τροποποιήσεις, και ασκήσαμε πίεση σε άλλους βουλευτές ταλαντευόμενους.

Δεν περιοριστήκαμε στον αγώνα εντός των τειχών του κοινοβουλίου. Μετέχοντας στο σώμα αυτό και γενικότερα στις διεργασίες που γίνονται, είμαστε εμείς που προειδοποιήσαμε τον ελληνικό λαό τι μαγειρεύεται στην ΕΕ, τι θα έλθει όχι μόνο σε ένα μήνα και ένα χρόνο, αλλά και σε βάθος χρόνου.

Αυτό που έχει σημασία είναι να θέλεις να προβλέπεις για το λαό και όχι να καμώνεσαι πώς διαμαρτύρεσαι εκ των υστέρων.

Αν είχαμε παραπάνω βουλευτές θα είχαμε ακόμα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

Καμία αποχή, από εκείνους που θέλουν να τιμωρήσουν ΕΕ και τα κόμματα εξουσίας, που θέλουν γνήσια αταλάντευτη αντιπολίτευση που δεν κάνει παιχνίδια, δεν είναι φούσκα που θα ξεφουσκώσει, που θα παζαρεύει στο παρασκήνιο».



Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ



Χ. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ («ΝΕΤ»): Εκτιμήσατε πολιτικά στο Κόμμα σας και φαίνεται ότι και οι μετρήσεις το επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει μια μεγάλη και καταγεγραμμένη αντίδραση και στο εσωτερικό για τις πολιτικές που εφαρμόζονται και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θα περίμενε κανένας ότι επειδή είστε το Κόμμα το οποίο με συνέπεια αντιδράτε σε αυτές τις πολιτικές και στις επιπτώσεις τους, να ενισχύεστε, αν όχι ανάλογα τουλάχιστον με μια σχετική ενίσχυση. Οι μετρήσεις όμως δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Αντιθέτως δείχνουν ένα ρεύμα, είτε προς την αποχή αυτών που αντιδρούν, είτε προς τους Οικολόγους. Έχετε μια πολιτική εκτίμηση γι' αυτό;

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Κατ' αρχήν τέτοιες εκτιμήσεις υπήρχαν και πριν τις εθνικές εκλογές και πάντα, δηλαδή ότι έχει μια μικρή άνοδο το ΚΚΕ, που δεν αλλάζει τα πράγματα. Αφήστε λοιπόν να δείξει η κάλπη και πραγματικά τότε θα τα συζητήσουμε όλα. Ενδιαφέρουν και οι ψήφοι και το ποσοστό της αποχής Και μην φοβάστε, εμείς θα μελετήσουμε τα πραγματικά αποτελέσματα και θα τοποθετηθούμε, δεν υπάρχει θέμα.

Για μας είναι πάρα πολύ σημαντικό ότι έχει διευρυνθεί η αντίδραση εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα μου πείτε «είναι η δύναμη των προβλημάτων που ωθεί προς τα εκεί». Τι λέτε; Το γεγονός ότι το ΚΚΕ αποτελούσε ένα φάρο πραγματικά, το μοναδικό φάρο στην Ελλάδα όπου συνολικά και έγκαιρα αποκάλυπτε, τι συνέπειες θα υπάρχουν από την προσαρμογή και ενσωμάτωση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το γεγονός ότι λεβέντικα έβγαινε το ΚΚΕ κι έλεγε «Ρήξη, ανατροπή, απειθαρχία, ανυπακοή», αυτό, δεν συμβάλει στην ανάπτυξη της δυσαρέσκειας και μάλιστα σε ένα πολιτικό βάθος αυτή τη δυσαρέσκεια; Ανεξάρτητα αν όλοι ταυτίζονται μαζί μας.

Ύστερα, για δείτε, που φάνηκε ο ρόλος του ΚΚΕ; Έξω από τους τόπους δουλειάς όταν απολύονταν οι εργαζόμενοι. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που πετύχαμε την ανάκληση των απολύσεων. Για να σας θυμίσω τι έγινε με το JUMBO. Όταν σε 45 μαγαζιά του JUMBO υπήρχαν κάθε μέρα κλιμάκια κομμουνιστών και άλλων -δεν είμαστε μόνο εμείς- που όμως συσπειρώνονται στη γραμμή της πάλης κατά της συναίνεσης και κατά της υποταγής και της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Όλες αυτές οι περικυκλώσεις, όλη αυτή η διάσταση της πάλης ξέρετε, έδινε κουράγιο. Και έδινε κουράγιο και σε αυτούς που δεν ήταν έτοιμοι να ακολουθήσουν για τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες.

Ήταν ή δεν ήταν παράγοντας πίεσης το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αν θέλετε απέναντι και στα Κόμματα της αντιπολίτευσης. Δεν μου λέτε, ο κ. Παπανδρέου θα έλεγε το «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», αν εμείς είμαστε προεκλογικά ένα Κόμμα που είχαμε αποκηρύξει το σοσιαλιστικό σύστημα, το Σοσιαλισμό που γνωρίσαμε στον 20ο αιώνα, αν δεν είμαστε εμείς που και μέσα από την κριτική μας στο Σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε, προσπαθούμε να ξαναπούμε ότι ο Σοσιαλισμός θα ξαναγίνει και θα είναι και πολύ καλύτερος από αυτόν που γνωρίσαμε.

Δηλαδή γιατί το είπε το «Σοσιαλισμό ή βαρβαρότητα»; Βέβαια το είπε για να κλέψει ψήφους. Γιατί νιώθει όμως την ανάγκη να κλέψει ψήφους, με αυτό το σύνθημα; Επομένως το ΚΚΕ είναι ένας παράγοντας θα έλεγα αναγέννησης όχι απλώς των απεργιών, των κινητοποιήσεων που κι αυτό που είναι πολύ σημαντικό, αλλά είναι ο παράγοντας εκείνος ο οποίος θέτει στην ελληνική κοινωνία τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Αν σήμερα είμαστε τόσοι, αύριο θα είμαστε πολύ περισσότεροι. Να γιατί αξίζει να ενισχυθεί το ΚΚΕ.

Σ. ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ («ΑΝΤ-1»): Χτες ο κ. Θόδωρος Πάγκαλος με δηλώσεις του από τη Θεσσαλονίκη είπε ότι δεν έχετε προσδιορίσει τι σημαίνει αντικομμουνισμός, δεν έχετε δηλαδή προσδώσει περιεχόμενο στην κατηγορία που του αποδίδετε και επιμένει στις αιτιάσεις του και ζητά επιτακτικά αποδεικτικά στοιχεία για τα οικονομικά του Κομμουνιστικού Κόμματος. Πως απαντάτε σε αυτό;

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Έχουμε απαντήσει στο ΠΑΣΟΚ -γιατί περί του ΠΑΣΟΚ πρόκειται και όχι περί του κυρίου αυτού. Εμείς απαντάμε και στον αντίπαλο. Έχουμε απαντήσει πάρα πολλές φορές και μάλιστα το κατάλαβα ότι έχουμε απαντήσει επαρκώς για τον εξής λόγο: Πήγα σε χώρους δουλειάς, όπου αν θέλετε είναι και χώροι που το ΠΑΣΟΚ εκεί έχει συνδικαλιστική δύναμη και τους ζήτησα να βάλουν ερωτήματα και επειδή σκέφτηκα ότι από ευγένεια οι εργαζόμενοι δεν θέλουν να βάλουν άλλο τα ερωτήματα «βρε παιδιά αν έχετε ερωτήματα, μήπως κάτι που έχετε ακούσει», να πουν αν έχουν κάτι μέσα τους και από ευγένεια δεν με ρωτάνε. Και είναι ενημερωμένοι, οι περισσότεροι τι έχουμε απαντήσει. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει κάθε μέρα να απαντάμε. Δεν κατάλαβα δηλαδή να απολογούμαστε. Απολογούνται οι κατηγορούμενοι. Εμείς δεν δεχόμαστε ότι μπορεί να κατηγορηθούμε για τίποτε.

Το μόνο όμως που θα σταθώ είναι στο εξής και αυτό το έχουμε απαντήσει και η πιο σκληρή πολεμική με πολιτικά επιχειρήματα εναντίον του ΚΚΕ, δεν βαφτίζεται αντικομμουνιστική.

Όταν παραδείγματος χάριν βγαίνει η Νέα Δημοκρατία και μας λέει παρωχημένους, είναι μια αντίληψη που θέλει κατά κάποιο τρόπο να περάσει το μήνυμα, ότι το νέο είναι οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που γίνονται και το παλαιό είναι αυτό που λέμε εμείς ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν δίχως ιδιοκτήτες του πλούτου. Οι ιδιοκτήτες του πλούτου δεν μπορεί να έχουν πλούτο δίχως τη δουλειά των εργαζομένων. Εν πάση περιπτώσει όμως είναι μια στάση εναντίον του ΚΚΕ μια θέση.

Όταν ακόμη το ΠΑΣΟΚ μας λέει δογματικούς, γιατί του θυμίζουμε αυτά που έλεγε μέχρι το ’81 και γιατί εμείς δεν αλλάζουμε τις θέσεις σαν τα πουκάμισα, ακόμη και στις πιο δύσκολες ώρες, πάλι δεν το θεωρούμε αυτό αντικομμουνισμό.

Αντικομμουνισμός είναι όταν χρησιμοποιείς βρώμικα και ανέντιμα μέσα. Αυτό είναι αντικομμουνισμός.

Β. ΝΙΕΡΗ («ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»): Από ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης μέχρι και σήμερα, έχει ανοίξει μια πολύ μεγάλη συζήτηση για το Σύμφωνο Σταθερότητας. Κάποιες πολιτικές δυνάμεις ζητούν τη χαλάρωσή του, κάποιες άλλες την κατάργηση και την αντικατάστασή του. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας πως τοποθετείται σε αυτή τη συζήτηση;

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Να ξεκαθαρίσω κατ' αρχήν το εξής: Εμείς θεωρούμε ότι γενικά το εργατικό λαϊκό κίνημα κάθε χώρας, που αν θέλετε η συμμαχία εργατών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, νεολαίας, γυναικών εφόσον έχουν ιδιαίτερα κινήματα, οικολογικών κινημάτων, αντιπολεμικών κινημάτων κλπ., αυτό το μέτωπο όταν οξύνει την αντεπίθεσή του μπορεί να έχει ορισμένες κατακτήσεις.

Είναι άλλο πράγμα να πούμε ότι δεν πρόκειται να μετατρέψει τον καπιταλισμό, σε ανθρώπινο. Αν θέλετε είμαστε τόσο ορμητικοί όταν ξεσπάνε οι αγώνες, που ακριβώς αυτός ο ορμητισμός δεν μπορεί να βάζει όρια. Άλλο πράγμα αυτό και άλλο να πούμε στον ελληνικό λαό ή να λέμε στην Ευρώπη ότι «Ξέρετε, το να βελτιωθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας σημαίνει αλλαγή πολιτικής».

Είναι άλλο πράγμα να αποσπάσεις μεγαλύτερους μισθούς, να αποσπάσεις κονδύλια για να γίνουν έργα κοινωνικής υποδομής, να ματαιώσεις ενδεχομένως να ανέβει ένα όριο συνταξιοδότησης να τους βάζεις εμπόδια, να τους τρομοκρατήσεις. Και άλλο πράγμα να λες ότι η διαφοροποίηση, η αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας μπορεί να λύσει τα προβλήματα των λαών. Αυτό πρόκειται για ψέμα.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας καταρχήν είναι «νύχι-κρέας» με την ΟΝΕ, η ΟΝΕ είναι «νύχι-κρέας» με το Μάαστριχτ. Τι είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας; Είναι μία συμφωνία η οποία έγινε και η οποία έχει επίσης αναθεωρηθεί. Δεν είναι ότι έμεινε αναλλοίωτη. Για να εξασφαλίζει την κερδοφορία του κεφαλαίου. Έβαλαν ορισμένα νούμερα τόσο % το έλλειμμα κλπ., γιατί με αυτό τον τρόπο τι πετυχαίνουν; Όταν λένε να μην υπερβεί το έλλειμμα εννοούν κόψε τις δημόσιες κοινωνικές δαπάνες, κόψε τα έργα υποδομής, για να μη μείνει χρήμα απ’ τον κρατικό κορβανά να το καταφάνε οι επιχειρηματίες.

Οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας είναι απ’ το ’97. Στην πορεία έγιναν Σύμφωνο, ενσωματώθηκαν αν θυμάμαι καλά στη Συνθήκη του Άμστερνταμ και το 2005 έγινε αναθεώρηση που την επέβαλε η Γερμανία και ο Σαρκοζί και η Γαλλία.

Δηλαδή και όσες αναθεωρήσεις έχουν γίνει, δεν είναι γιατί τους έπιασε ο πόνος για τους λαούς, αλλά γιατί όταν είχε μεγάλο έλλειμμα η Γερμανία έβαζε τον πήχη σε διαφορετικά ύψη. Και εδώ αποδεικνύεται το εξής πράγμα. Οι όποιες αναθεωρήσεις γίνονται, γίνονται πάντα με μαέστρους τις ηγετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Άλλο πράγμα τώρα το να ανοίξεις ένα κίνημα απειθαρχίας, ανυπακοής, αντεπίθεσης, εμείς θα λέγαμε ως και αποδέσμευσης να δυναμώσεις σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, είναι δυνατό στη Δανία και αλλού, και ακριβώς κάτω απ’ αυτή την πίεση να αποσπάσεις κάποιες κοινωνικές κατακτήσεις και άλλο πράγμα να υποστηρίζεις τον ανθρώπινο καπιταλισμό. Ή αυτά που λέει ο Συνασπισμός, η κρατική τράπεζα και η ευρωπαϊκή τράπεζα, η καρδιά δηλαδή του καπιταλιστικού συστήματος, να μπει στην υπηρεσία των λαών. Δηλαδή να βγάλουν οι εμποροβιομήχανοι και οι τραπεζίτες τη καρδιά τους, να τη δώσουν στους λαούς. Τι θα κάνουν μετά;

Είναι άλλο πράγμα να τραβήξεις μπροστά και να δεις τι περισσότερο να κατακτήσεις και άλλο πράγμα να εναποτίθενται οι ελπίδες του λαού στη διαφοροποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας.

κ. ΖΩΝΙΟΣ («98,4»): Τη δεκαετία του ’80 η κομμουνιστική αριστερά πλήρωσε ακριβά την αδυναμία της να υπερασπιστεί τα πολιτικά συνθήματά της. Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Αν εκτιμάτε ότι είναι επαρκής η απάντηση του κόμματος, απέναντι στο δίλημμα της Ρόζας Λούξεμπουργκ «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» που χρησιμοποιήθηκε ως άποψη?

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Δεν το είπε ο Καστοριάδης; Γιατί αυτό είχα καταλάβει.

κ. ΖΩΝΙΟΣ («98,4»): Ήθελα να ρωτήσω αν θεωρείτε επαρκή την απάντηση του ΚΚΕ στη χρησιμοποίηση αυτού του συνθήματος από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Και μια δεύτερη ερώτηση. Εκφράσατε και πριν επιφυλάξεις για το αν θα εξαχθούν ή όχι ουσιαστικά συμπεράσματα από την επικείμενη τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών. Θα ήθελα σε σχέση με αυτό να ρωτήσω, από πού πιστεύετε ότι πρέπει να αντλήσουν συμπεράσματα, έστω στο διάστημα που απομένει ως τις ευρωεκλογές, οι εργαζόμενοι γενικώς, ο λαός, αν δεν τα αντλήσει από την τηλεμαχία;

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Καταρχήν για το πρώτο ζήτημα, για να μιλάμε τώρα σοβαρά, όντως το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ταυτίστηκε με την Ρόζα Λούξεμπουργκ, η οποία το ανέδειξε και το ανέδειξε μάλιστα αναφέροντας σε εισαγωγικά, τη φράση αυτή που την είπε ο Έγκελς.

Τώρα θα μου πείτε, διεκδικείτε την πατρότητα; Όχι αλλά μη μας λένε ότι το εφεύρε αυτό το δίλημμα ο Καστοριάδης! Όταν μιλάμε για μεγάλους διανοητές, να μιλάμε για μεγάλους διανοητές.

Καταρχήν πρέπει να πω ότι το θέμα του σοσιαλισμού εμείς αρχίζαμε να το αναδείξουμε μέσα στις σύγχρονες σκληρές συνθήκες αμέσως μετά το ’91, ’92, όταν ξεκινήσαμε μια πάρα πολύ τολμηρή δουλειά, να δώσουμε απάντηση και το οφείλαμε γιατί πισωγύρισε ο σοσιαλισμός στον καπιταλισμός. Είμαστε υποχρεωμένοι. Ξεκινήσαμε, το ’95 ύστερα από μια συλλογική δουλειά δώσαμε στη δημοσιότητα τις πρώτες θέσεις. Στη συνέχεια αρχίσαμε μία σοβαρή μελέτη και με τη βοήθεια άλλων κομμάτων και άλλων επιστημόνων και φτάσαμε στο σημείο να γίνει θέμα συνεδρίου το ζήτημα αυτό. Όχι απλά να γίνει μια ημερίδα ή η Κεντρική Επιτροπή να το συζητήσει αλλά το συζήτησε όλο το κόμμα.

Επομένως, το θέμα του σοσιαλισμού εμείς το βάζουμε στην πρώτη γραμμή, χωρίς σε καμιά περίπτωση να αναχωρούμε από το καθημερινό πεδίο πάλης και απ’ αυτό που έχει ανάγει ο εργάτης, ο αγρότης, ο αυτοαπασχολούμενος, να μας έχει δίπλα του στα καθημερινά προβλήματα, σε άμεσα ζωτικά αιτήματα που πρέπει να παλέψουμε, έστω για να υπάρχει μία βελτίωση της όποιας κατάστασης.

Εμείς θεωρούμε ότι δεν είναι καθόλου έξω απ’ τα πράγματα το ότι το ΚΚΕ έκανε το σοσιαλισμό κύριο θέμα κοντά στην έναρξη της προεκλογικής περιόδου και δε φοβηθήκαμε να βγούμε δημόσια, γνωρίζοντας ότι θα χρησιμοποιηθεί αυτό και στις κάλπες, παρόλο αυτό το κάναμε.

Και αυτό το πράγμα πιστεύουμε ότι αποτέλεσε και ένα σημείο πίεσης για να ξαναβγεί ο σοσιαλισμός σε σύνθημα και να μην είναι απλώς Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, που αν θυμάμαι καλά υπήρχε και ένας προβληματισμός παλιότερα να φύγει από την ορολογία του ΠΑΣΟΚ.

Βεβαίως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σκύβει στο παρελθόν και το μελετάει, για να βγάλει κυρίως συμπεράσματα από το πώς μπορείς να κλέψεις ψήφους, από το πώς μπορείς να τρομοκρατήσεις με το καρότο, όχι με το μαστίγιο. Επειδή στο παρελθόν υπήρχαν μάστορες, αυτούς τους μάστορες το ΠΑΣΟΚ τους μελετάει.

Εμείς όχι μόνο δεν κάνουμε πίσω σε αυτή την υπόθεση, αλλά λέμε ότι ο σοσιαλισμός είναι η απάντηση στο καπιταλιστικό σύστημα που τα ιστορικά του όρια είναι πεπερασμένα, στο καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει και δεν πισωγυρίζει στον καπιταλισμό της δεκαετίας του ’50, του ’60, του ’70, με ό,τι αυτό θυμίζει σε ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων.

Για το debate. Άκουσε να δεις. Και το πιο ζωντανό debate δεν μπορεί να διαμορφώσει αυτό που λέμε συνείδηση και το τι θα ψηφίσουν. Δεν αποκλείω να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ενδεχομένως να διαμορφώνουν επιλογή και τότε. Νομίζω όμως ότι αυτοί δεν είναι που διαμορφώνουν το συσχετισμό.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει άνθρωπος ο οποίος ζει στο πετσί του τα προβλήματα και ψηφίζει κάποιον γιατί είναι όμορφος, γιατί φορούσε ωραίο ρούχο εκείνη τη στιγμή, γιατί κούναγε τα χέρια του ωραία, γιατί είχε χαμόγελο Μαργιόλας και κάτι τέτοια. Δεν μπορώ να το φανταστώ, γιατί ψηφίζω ένα κόμμα που το συνδέω με την τύχη μου.

Ως ενημέρωση. Μπορεί κάτι να προσθέτει. Αλλά όμως έτσι όπως γίνεται το debate, είναι πολύ καλό για τις εκπομπές κους-κους. Είναι καταπληκτικό. Να δείτε τι θα ακούγεται την άλλη μέρα. Πως ήταν ντυμένος ο καθένας, πως είναι ντυμένοι και οι δημοσιογράφοι, όχι μόνο οι πολιτικοί.

Και πρέπει να σας πω τουλάχιστον επειδή έχω την τύχη, την ατυχία, προσωπικά να εκπροσωπώ το κόμμα, νιώθω την ευθύνη μου. Εγώ θα ήθελα να μην είμαι καθόλου εκεί πέρα, αλλά νιώθω την ευθύνη μου απέναντι στο κόμμα. Πρέπει να σας πω ότι δεν πρόκειται να υποκύψω στον πειρασμό αυτό των εντυπώσεων. Ο κόσμος μας ξέρει. Εμείς θέλουμε να εντυπωσιάσουμε με τη μαχητικότητά μας. Και μην πείτε ότι το επιτελείο στον Περισσό συζητάει, κάνει πρόβες η Αλέκα, ήρθαν οι μοδίστρες να τη ράψουν κλπ. Μην πείτε κάτι τέτοια.

Θα το αντιμετωπίσω με αίσθημα ευθύνης, τρομερό αίσθημα ευθύνης έχω, αυτό δεν το κρύβω. Ότι «πουλιά πιάσουμε» και αν δεν «πιάσουμε και πουλιά» εκεί, οι αγώνες μας νομίζω δε σβήνονται, ούτε ανεβαίνουν και γίνονται περισσότεροι απ’ την εμφάνιση ενός προσώπου, ούτε μειώνονται επίσης απ’ την εμφάνισή του.

κ. ΣΕΓΚΟΣ («902»): Κυρία Παπαρήγα, επειδή αναφερθήκατε και εισηγητικά στα εξοπλιστικά προγράμματα και ομολογουμένως ξοδεύουμε ένα μεγάλο μέρος από τον κρατικό προϋπολογισμό, θα ήθελα να μας σχολιάσετε εάν συμφωνείτε δηλαδή με την πρόταση που κατέθεσε η κα Τζαβέλα, να συμφωνήσουν δηλαδή τα πέντε κόμματα που εκπροσωπούνται στο ευρωκοινοβούλιο και να ζητήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση να μας πληρώνει αυτή τους εξοπλισμούς, με δεδομένο ότι αντιμετωπίζουμε γνωστά προβλήματα με την Τουρκία και τα σύνορα τα ελληνικά είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Πρώτα-πρώτα, ένα μέρος των εξοπλιστικών δαπανών αφορά το ΝΑΤΟ, δηλαδή την υποστήριξη της ΝΑΤΟικής επιθετικότητας. Εμείς αυτά θέλουμε να κοπούν με το μαχαίρι, διότι θέλουμε μια Ελλάδα που δε μετέχει σε κανέναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο ούτε σε απειλή στρατιωτικής πίεσης. Τελειώνει αυτό. Να μην ξοδεύουμε να έχουμε στρατό στη Βοσνία, στο Αφγανιστάν κλπ. Ένα θέμα αυτό.

Ούτε τάχα ας πούμε στρατιωτική ανθρωπιστική βοήθεια. Τέτοια δεν υπάρχει. Η ανθρωπιστική βοήθεια είναι άλλη, είναι φάρμακα, τρόφιμα κλπ. Η κα Τζαβέλα συμφωνεί σε αυτό; Όχι η κα Τζαβέλα, με συγχωρείτε, ΛΑΟΣ συμφωνεί; Συμφωνεί το ΠΑΣΟΚ σε αυτό; Συμφωνεί η Νέα Δημοκρατία; Δεν ξέρω ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και μία πολυχρωμία σε αυτά τα θέματα. Εξαρτάται από ποια πλευρά είναι. Είναι σαν τον κύβο που μπορεί να έχει κόκκινη πλευρά, μετά είναι η πράσινη, μετά είναι η ροζ, η κίτρινη. Εξαρτάται από ποια πλευρά το βλέπεις.

Δεύτερον. Εμείς θέλουμε σύγχρονα οπλικά συστήματα για την άμυνα της χώρας. Σε αυτά δεν είμαστε υπέρ του να τσιγκουνευτούμε. Τώρα οι προμηθευτές μας μη συζητάτε γίνεται ο μεγάλος τσακωμός. Όποιος Υπουργός ή Υφυπουργός έρθει έχει στην τσάντα τους τις προφορές της τάδε και της τάδε εταιρείας.

Υπάρχει ένα θέμα για τα αμυντικά όπλα που πρέπει να πάρουμε υπόψη και τη μορφολογία της Ελλάδας. Είναι πολύ δύσκολη η μορφολογία του ελληνικού εδάφους. Τόσα νησιά καταλαβαίνετε. Και επομένως εδώ δεν μπορεί να λες ότι παίρνω από την τάδε ή την τάδε που δε μου δίνει και τα ανταλλακτικά για να με έχει στο χέρι.

Εδώ μια σειρά συστήματα που παίρνουμε δεν ξέρεις αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για να χρησιμοποιηθούν μπορεί οι Αμερικανοί να πατήσουν το κουμπί και να μη χρησιμοποιηθεί τίποτα ή να τα στείλουν αλλού.

Άρα ακόμα και για τον αμυντικό εξοπλισμό πρέπει να ξεκινάμε από μια θέση ανεξάρτητη. Ας το πω πολιτικά ανεξάρτητη από τους διάφορους συμμάχους. Το δέχονται αυτό τα άλλα κόμματα; Όχι για να ξέρουμε δηλαδή.

Τρίτον, καλά γιατί θέλουμε τον εξοπλισμό για να αντιμετωπίσουμε τον από ανατολάς κίνδυνο όπως λένε. Η πρώτη μεγάλη απειλή είναι το ΝΑΤΟ το οποίο δε δέχεται ότι η Τουρκία κάνει παραβιάσεις. Έχει καταργήσει τα σύνορα. Δε δέχεται ότι υπάρχει εθνικός εναέριος χώρος. Ότι υπάρχουν εθνικά νερά να το πω έτσι θαλάσσια σύνορα.

Δεν έχει το πράσινο φως του ΝΑΤΟ για ό,τι κάνει η Τουρκία; Άρα τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Αλλά ακόμα και στην αριθμητική πλευρά του ζητήματος των εξοπλισμών βλέπετε ανοίγονται τόσα θέματα. Αν συμφωνούν σε αυτά ας γίνουν οι ευρωεκλογές και μετά το βλέπουμε. Εμείς νομίζουμε ότι δεν υπάρχει θέμα συμφωνίας. Να καθίσουμε σε ένα τραπέζι τι να κάνουμε; Για να κοροϊδεύουμε τον κόσμο;

κ. ΖΑΓΑΡΑΣ («ΑΥΓΗ»): Από αριστερούς πολίτες κα προσωπικότητες της αριστεράς όπως ο Μανόλης Γλέζος είχε προταθεί πρόσφατα η συγκρότηση για κοινό ευρωψηφοδέλτιο των αριστερών δυνάμεων. Εσείς αρνείστε αυτή την ανάγκη όπως έχετε αρνηθεί τη συνεργασία των αριστερών δυνάμεων και στο μαζικό κίνημα. Επικρίνεστε έτσι ότι βοηθάτε το δικομματισμός σε μια περίοδο μάλιστα που διέρχεται και βαθιά κρίση. Επικρίνεστε επίσης ότι με τις επιθέσεις σας εναντίον των κινημάτων που δεν ελέγχετε χαρακτηριστική είναι η στάση σας απέναντι στην εξέγερση των νέων το Δεκέμβριο βοηθάτε την Κυβέρνηση. Τι απαντάτε σε αυτή την πολιτική κριτική;

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Έχουμε απαντήσει πάρα πολλές φορές. Καταρχήν να σας πω κάτι; Μας κατηγορεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μου πεις μπορεί να επηρεάζουν και ένα μέρος της βάσης τους βεβαίως. Αλλά εμείς πάντα υπολογίζουμε στη δράση μας από τα κάτω. Διότι την πολεμική από τα πάνω δεν μπορείς να την εξουδετερώσεις. Στο κάτω - κάτω ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Εμείς δεν μπορούμε να του απαγορεύσουμε.

Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Ο Μανόλης Γλέζος έμπειρος άνθρωπος είναι και κάνει μια πρόταση που ξέρει ότι δεν είναι ανεκτή ούτε μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε μέσα στο Συνασπισμό οι οποίοι βγάζουν μπιμπίκια με το ΚΚΕ. Εδώ όταν στο προηγούμενο συνέδριο του Συνασπισμού υπήρχε μια φράση στο σχέδιο θέσεων για το άνοιγμα διαλόγου με το ΚΚΕ και έγινε ο χαμός.

Εδώ δεν μπορούν να τα βρουν σε πράγματα τα οποία είναι επιμέρους σε λεπτομέρειες. Ακόμα και σε πρόσωπα δεν μπορούν να τα βρουν και κάνουν δημοψήφισμα. Επομένως αυτή την πρόταση την έκανε για κατανάλωση. Και αυτό δεν είναι σοβαρό πράγμα.

Δεκαπέντε και είκοσι μέρες πριν τις εκλογές δε γίνονται προτάσεις συνεργασίας. Είναι αστεία πράγματα. Εμείς έχουμε την εντιμότητα να λέμε δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας. Διαφωνούμε. Δεν είναι ζήτημα προσώπων ή ψυχολογίας. Έχουμε ριζική διαφορά.

Διότι π.χ. πρέπει να τους πούμε το εξής πράγμα. Να δεχτούν δε λέω την αποδέσμευση. Να δεχτούν την καταδίκη όλων όσων έχουν ψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχ. Μπορούσαμε να μην το πούμε εμείς αυτό; Αφού η Συνθήκη του Μάαστριχ είναι ορόσημο. Εντάξει δε συμφωνεί κάποιος με την αποδέσμευση. Το Μάαστριχ; Την Μπολώνια και τόσα άλλα; Τη μερική απασχόληση.

Να μην πούμε δηλαδή ΠΑΣΟΚ - Νέα Δημοκρατία - ΣΥΡΙΖΑ λάνσαραν τη μερική απασχόληση στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης; Και από εκεί πέρασε και στους άλλους χώρους; Μα αν δεν πούμε αυτά με συγχωρείτε τι θα πούμε; Εμπρός να φύγει η τρισκατάρατη δεξιά και να μην έρθει το τρισκατάρατο ΠΑΣΟΚ; Δε λέει τίποτα αυτό.

Ας αφήσουμε τώρα αυτή τη συζήτηση. Είναι αστεία πράγματα. Εν πάση περιπτώσει όπως λένε είναι ένας μεγάλος σχηματισμός. Έχει πάρα πολλούς εταίρους. Αύριο θα έχει και περισσότερους. Τι ανάγκη έχει το ΚΚΕ δηλαδή; Από τέτοιους σχηματισμούς σαν το ΣΥΡΙΖΑ είναι γεμάτη η Ευρώπη. Δε χρειάζεται να προσθέσουμε άλλον έναν.

κ. ΧΟΛΕΒΑΣ («ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»): Σύμφωνα με εκτιμήσεις που υπάρχουν ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας δηλώνει απογοητευμένο από τα πολιτικά κόμματα. Λέει ότι όλα είναι ίδια ότι τίποτα δεν αλλάζει και κατευθύνεται στο να απέχει από τις εκλογές. Ένα σχόλιό σας.

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Να σας πω εμείς και από την εικόνα που έχουμε είναι ίσως το μόνο που έχει βάση και φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις αυτό. Δηλαδή ταιριάζει και με αυτά που συναντάμε εμείς.

Βεβαίως δεν ισχύει το ίδιο με το τμήμα εκείνο της νεολαίας που είναι στις σχολές μαθητείας που είναι στη δουλειά που έχει ζήσει στην πλάτη του αυτά τα STAGE. Αυτό το κομμάτι της νεολαίας είναι μεν απογοητευμένο, αλλά μπορεί να έχει και θα έχει μια διαφορετική πολιτική συμπεριφορά.

Υπάρχουν και νέοι οι οποίοι γεννήθηκαν μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη θεωρούν κάτι το φυσιολογικό. Είναι απογοητευμένοι και η απογοήτευσή τους είναι πάνω σε υπαρκτά προβλήματα. Ενδεχομένως η πολιτική τους ή η κοινωνική πείρα να είναι μικρότερη από αυτών που ήδη έχουν μπει μέσα στη δουλειά και είναι πολλά τα παιδιά που δουλεύουν και να έχουν μια τέτοια στάση. Καθώς αυτή η στάση επίσης πριμοδοτείται γιατί υπάρχει φόβος για την ψήφο της νέας γενιάς, δηλαδή αυτή η στάση καλλιεργείται. Και ο νέος άνθρωπος είναι φυσικό ως ένα βαθμό να θεωρεί ότι είναι πολιτική πράξη τιμωρίας το να μην ψηφίσει.

Εμείς του λέμε το αντίθετο. Δεν πρόκειται να μετρήσει η μη ψήφος. Μετράει η ψήφος. Δε μετράει η μη ψήφος. Δεύτερον θα πούμε για άλλη μια φορά. Σε όλη την Ευρώπη τα ποσοστά στις ευρωεκλογές χρόνια τώρα είναι πάρα πολύ χαμηλά. Άλλαξε ο Μπλερ; Άλλαξε ο Σιράκ παλιότερα ή ο Σαρκοζί ή ο Μπερλουσκόνι γιατί είναι χαμηλά τα ποσοστά; Αν είναι να μην ψηφίσεις τους δύο καλύτερα σου λέει να μην ψηφίσεις τίποτα. Να σας πω κάτι; Την άλλη μέρα από τις εκλογές αυτοί που σήμερα ωραιοποιούν την αποχή την άλλη μέρα θα τους λένε αδιάφορους έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα και ατομιστές και ό,τι θέλεις θα τους λένε. Θα γυρίσει μπούμερανγκ η αποχή ενώ μπορεί η συμμετοχή να κάνει τη διαφορά που εμείς λέμε ότι έχει σχέση με το ύψος των ψήφων και του ποσοστού του ΚΚΕ. Το κυριότερο όμως η καλλιέργεια της αποχής για τη νεολαία δεν είναι τόσο για την κάλπη. Δε θέλουν τη νεολαία να είναι στις μαθητικές κοινότητες. Θέλουν να ασχολούνται μόνο με τις εκδρομές και να μην ασχολούνται και με τα προβλήματα της Παιδείας. Του φοιτητικού κινήματος έχουν διαλύσει τις δομές του. Τους βολεύει και αυτό για να κάνουν κουμάντο οι παρατάξεις και τα ιδιαίτερα γραφεία ρουσφετιών και με τη βοήθεια ορισμένων καθηγητών. Δε θέλουν τους νέους να γράφονται στα σωματεία. Δηλαδή θέλουν το νέο να απέχει. Σου λέει αν απέχει από την κάλπη αύριο θα απέχει και από το σωματείο και από την επιτροπή πρωτοβουλίας και από την επιτροπή δράσης

Νομίζω ότι η νεολαία πρέπει να σκεφτεί. Ποιοι κολακεύουν την αποχή; Μπορεί να μην την κολακεύει ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου δε λέω αυτό. Αλλά ας σκεφτεί ποιοι την κολακεύουν; Ποιοι την πριμοδοτούν; Υπάρχουν κρατικοδίαιτα - ΕΟΚοδίαιτα παπαγαλάκια και υπάρχουν και ορισμένοι οι οποίοι βεβαίως έτσι νομίζουν.

Δε λέω ότι όποιος λέει υπέρ της αποχής το κάνει σκόπιμα. Απλώς δεν έχει δικαίωμα να καλλιεργεί την προσωπική του άποψη στο βαθμό που είναι προσωπική.

κ. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ («ΕΘΝΟΣ»): Θα ήθελα μια διευκρίνιση στη συνέχεια της απάντησης που δώσατε μόλις τώρα. Είπατε ότι δίπλα σε αυτούς βάζουμε την εργατική αριστοκρατία και όλα εκείνα τα τρωκτικά και παπαγαλάκια που είναι ομοτράπεζα της πλουτοκρατίας καθώς χρηματίζονται από αυτήν και τα κοινοτικά κονδύλια. Φαντάζομαι ότι αναφέρεστε στη ηγεσία της ΓΣΕΕ ή σε κάποια συνδικαλιστικά στελέχη. Αν έχετε κάποια στοιχεία ότι χρηματίζονται αυτά τα στελέχη από τα κονδύλια της ΕΟΚ.

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Βεβαίως αυτό που μας πονάει εμάς είναι όταν είναι εργατικά στελέχη που παίζουν έναν τέτοιο ρόλο αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και οι διάφοροι μισθωτοί επιστήμονες, διάφοροι αυταπασχολούμενοι, αυτοί που κέρδισαν εν πάση περιπτώσει από ορισμένες Επιτροπές imitation, κάτι Επιτροπές και Επιτροπάτα μελέτες.

Κοιτάξτε να δείτε τι στοιχεία έχουμε: Εδώ μπορούμε να πούμε ότι βρωμάει ο τόπος, όχι για το ποιος έχει μετοχές πού. Μου τα λένε αυτά και οι Ευρωβουλευτές, γιατί εγώ έχω πάει μόνο δυο φορές, μια φορά στις Βρυξέλλες και μια φορά στο Στρασβούργο. Στ’ αεροπλάνα πάνε κι έρχονται αντιπροσωπείες. Βεβαίως υπάρχουν κι αντιπροσωπείες φορέων, καλά κάνουν και πάνε κι εκεί ανοίγουν τα μάτια τους από τη στάση της Κοινότητας, για το νερό του Ασωπού, για εκείνο το τσιμεντονήσι που ήθελαν να κάνουν στην παραλία της Νέας Μάκρης. Αλλά πάνε κι έρχονται, αυτοί όλοι στις Επιτροπή που συμμετέχουν παίρνουν παραδάκι μπόλικο. Δεν δημιουργείται ένα συμφέρον; Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί θέλουν να υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ξέρετε πόσοι είναι αυτοί; Συμπληρώνουν δεύτερο και τρίτο μισθό. Δε λέω ότι κλέβουν οι άνθρωποι. Εδώ υπάρχουν ιστορίες γι’ αγρίους. Και όλοι παίρνουν παραδάκι. Δημιουργείται ένα στρώματα συμφερόντων.

Τώρα τι να πας, να το καταγγείλεις; Άμα μπούμε σ’ αυτή τη λογική, αυτά είναι φαινόμενα σήψης στα οποία μπορεί να υποπέσει και ο καθένας μας αν δεν έχει κάποιες σταθερές. Αυτά να τα ποινικοποιήσεις; Όχι. Δε χωράει και ο Κορυδαλλός.

Π. ΜΠΙΤΣΙΚΑ («ΒΗΜΑ»): Η άποψή σας είναι ότι έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση η ζωή των Ελλήνων κι άλλων λαών της Ευρώπης, θα είναι καλύτερη. Μπορείτε να μας δώσετε κάποια παραδείγματα σε σχέση με αυτή την άποψη;

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Για να ξεκαθαρίσουμε το εξής ζήτημα: κι άλλες χώρες είναι έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, άλλες είναι καλύτερα κι άλλες χειρότερα από την Ελλάδα. Δεν λέει τίποτε αυτό.

Να σας πω γιατί θα είμαστε καλύτερα. Κατ' αρχήν εμείς το έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση το συνδυάζουμε οπωσδήποτε με ένα διαφορετικό συσχετισμό δύναμης, με μια διαφορετική κατάσταση στην Ελλάδα και με την άσκηση μιας φιλολαϊκής πολιτικής ανάπτυξης, ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης. Με αυτή την επιλογή σίγουρα αυτό που του παίρνει η πλουτοκρατία νόμιμα και παράνομα, θα ανήκε στο λαό.

Δεύτερον. Θα γίνονταν επενδύσεις παραγωγικές από τον κοινωνικοποιημένο τομέα, σε τομείς και κλάδους που σήμερα υποαναπτύσσονται ή δεν αναπτύσσονται, γιατί δεν συμφέρει το κεφάλαιο. Γιατί ο σκοπός και το κίνητρο δεν θα ήταν το κέρδος. Δηλαδή ο λαός θα ανακτούσε αυτά που του παίρνουν.

Βεβαίως όσο περισσότερες χώρες είναι σε τροχιά έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο πιο εύκολη θα είναι ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, γιατί θα μπορεί να αναπτυχθεί αυτόματα και μια συνεργασία και μια αλληλεγγύη ανάμεσα στις χώρες. Αυτό είναι βέβαιο.

Αλλά να σας πω: Ακόμη κι αν βρισκόταν η Ελλάδα έξω χωρίς εν πάση περιπτώσει να έχει μπει στον άλλο δρόμο ανάπτυξης, τουλάχιστον δεν θα είχε τον ασφυκτικό κλοιό του Συμφώνου Σταθερότητας με τους δείκτες, θα μπορούσε να κρατήσει δημόσια την Ολυμπιακή, δεν θα υπήρχε το ευρωδικαστήριο, θα μπορούσε να κρατήσει τη διαφορά 5 χρόνων στη συνταξιοδότηση γυναικών γιατί δεν θα υπήρχε το ευρωδικαστήριο το οποίο εμείς δεν του δίνουμε και καμία σημασία όταν έχει αντιλαϊκές αποφάσεις και γι' αυτό λέμε ότι δεν πειθαρχούμε. Επομένως δεν θα είχε την Ευρωπαϊκή Ένωση, την επιτήρηση κλπ. Βεβαίως θα είχε το κεφάλαιο, θα είχε την πλουτοκρατία, αλλά και η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία θα ήταν πιο αδύναμες απέναντι στο λαϊκό Κίνημα, σε σχέση με το σήμερα πού είναι οργανωμένο μέρος της ευρωενωσιακής πλουτοκρατίας. Διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μην ξεχνάτε ότι έγινε για να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή αστική τάξη, το ευρωενωσιακό κεφάλαιο και όχι για να βοηθηθούν οι λαοί. Μόνο από πόνο για τους λαούς δεν έγινε!
ΑΘΗΝΑ 25/5/2009